یادداشت‌های یک تبعیدی تنها
با تولدم به این دنیا تبعید شدم و هرسال به جایی پستتریادداشتهای یک تبعیدی تنها
با تولدم به این دنیا تبعید شدم و هرسال به جایی پستترپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1387 3
- تیر 1387 4
- خرداد 1387 3
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 7
- بهمن 1386 12
- دی 1386 11
- آذر 1386 8
- آبان 1386 18
- مهر 1386 11
- شهریور 1386 5
آمار : 45810 بازدید
Powered by Blogsky
از بن هر مژه‌ام آب روان است بیا
اگر چه هیچکس نیومد، سری به تنهائیت نزد
اما تو کوه درد باش، طاقت بیار و مرد باش
مصرعی از ترانه فیلم سنتوری
...
چهارشنبه 28 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 18:05
هیچ کس رو به تنهاییت راه نده...چون اونجوری دیگه تنها نیستی و این خیلی بده!
آخه تنهایی همیشه که بد نیست....تنهایی میتونه یه حریم باشه واسه ی تو....یه جای دنجِ خلوتِ آروم...یه جایی که آدم خیلی از وقتا شدیدا بهش نیاز داره...تنهاییِ تو با خدایِ خودت نعمتِ بزرگیِ... حتی میتونه یه تیکه از بهشت باشه برات...
اگه قرار بود هرکسی رو راه بدم که دیگه تبعیدی نبودم
سلام...خوش به حالت فیلم اکران نشده...میبینی!!!!
کوه درد....چه واژه‌ای....کم اوردم ...
تو به جز واژه کم آوردم حرف دیگه ای بلد نیستی همش می گی کم آوردم
پست قبلیتم خوندم...
فهمیدم فقط اشک تنها پاسخ قلب شکسته و جواب بغض خسته‌ام است...آخ آخ...
کودکی با چکمه‌های سوراخ...دلم تنگید تبعیدی....
بعید می دونم متوجه شده باشی چون تا حالا با کفش سوراخ تو خیابان زیر بارون و با چشمهایی گریون واینستاده بودی و هیچ وقت به خدا نگفتی خدایا تبعید بس است
سلام دوست گلم.
امیدوارم شاد و سرحال باشی...
وبلاگم به مناسبت یلدا آپ شد...
منتظرت هستم...
عیدتون مبارک. یلدای شادی داشته باشید...
ما که عید نداریم و لی عید شما مبارک