حال دل با تو گفتنم هوس است

اگر دیوارها خراب نمی‌شدند دق می‌کردم

آخر سایه، نور مرا در غم تبعید به سخره گرفته‌بودند.

بیشتر از هزار بار به عقب نگاه کردم تاکه باور کردم

سایه تنها همراهم است

بازی‌ روزگار این چنین است که معرفت در پس پستو بماند.