خدایا دلم را بند بی‌انداز

خدایا اگر کفر نباشد بلند فریاد می‌زنم زمانی که بیشتر از همیشه نیازمند گرمای عشق تو بودم دلم را شکستی،

طوری که هیچکس جزء خودت توانائی بند زدن به آن را ندارد

فرار نمی‌کنم ایستاده‌ام اما تبعید را هم دوست ندارم

می‌مانم همانند یک برگ زرد خشک شده  در زیر پای عابران که برایشان فرقی نمی‌کند من حاصل کدام درختم .

و فقط شنیدن صدای خرد شکدنم زیر پا‌هایشان آن‌ها را آرام می‌کند

سخنی دیگز از اسرار عشق و مستی با مدعیان نیست