یادداشت‌های یک تبعیدی تنها
با تولدم به این دنیا تبعید شدم و هرسال به جایی پستتریادداشتهای یک تبعیدی تنها
با تولدم به این دنیا تبعید شدم و هرسال به جایی پستترپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1387 3
- تیر 1387 4
- خرداد 1387 3
- اردیبهشت 1387 4
- فروردین 1387 3
- اسفند 1386 7
- بهمن 1386 12
- دی 1386 11
- آذر 1386 8
- آبان 1386 18
- مهر 1386 11
- شهریور 1386 5
آمار : 47965 بازدید
Powered by Blogsky
مارا که درد عشق و بلای خمار کشت
به تو ای دوست سلام ، حالت آیا خوبست ؟ روزگارت آبیست؟
همه اینجا خوبند ، نیلبک می‌خواند ، قاصدک میرقصد،
دریا آرام است، بادعاشق شده است
و کسی هست دراین خاک غریبکه به یادت جاریست...
...
سه‌شنبه 2 بهمن‌ماه سال 1386 ساعت 09:50
سلام عزیزم
واقعا
واقعا
دنیای نامردی است کاری نمی‌توان کرد
واقعاً
پیشِ خاک، آب بودن
و جاری شدن رو
باید یاد گرفت...!
شاید هدف زندگی همین باشد اصلا...
آب شدن...
جاری شدن...
.....................
آبِ جاری آخه مسیرش رو یه جورایی پیدا میکنه...بالاخره خودشو میرسونه اونجایی که باید برسه...اونجایی که همه ی آبها هستن...اونجایی که دیگه تنها نیست...اونجایی که اسمش...
شاید ،
دریاست!
دریا رویائیت برای آرامش خیالم